1976 - 1977

Συμμετέχει στην ομαδική στη Νίκαια – Πειραιά στο «Θέατρο των Βράχων» με την «Ανθρώπινη Ασπίδα». Φιλοτεχνεί δύο «Καθιστές φιγούρες» γλυπτά σε χαλκό (1,1/10 του φυσικού) στα Λικούρια Καλαβρύτων.

Ταξιδεύει στο Ισραήλ. Επισκέπτεται Μουσεία, Μνημεία, Πανεπιστήμια, τους Άγιους Τόπους, τη λίμνη Γενησαρέτ, την Καπερναούμ, τη Νεκρή Θάλασσα και τον Ιορδάνη ποταμό. Εντυπωσιάζεται από το θαύμα της επιμονής, υπομονής και δημιουργικότητας αυτού του λαού. Γνωρίζεται με το γλύπτη Μπετζάλελ.

Θάνατος της μητέρας του.

 Με τον Ποιητή Γιάννη Ρίτσο

 

                    

1. "Αρκαδία 2.000" Φεστιβάλ Τρίπολις με εικαστικές παρουσίες και ποίηση, 1984

2. Υπαίθρια Ατομική Έκθεση του Μουστάκα στην Τρίπολη (1984)

3. Σχέδιο μελέτη για γλυπτό (1980)

 

1978

Φιλοτεχνεί το μετάλλιο για τα 2300 χρόνια του Αριστοτέλη, για το Πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης, σε χρυσό, αργυρό, χαλκό.

Συμμετέχει στην υπαίθρια ένθεση «Γλυπτική ’78 Φιλοθέη». Γίνεται Ιδρυτικό στέλεχος του Συλλόγου των Γλυπτών. Συμμετέχει στη υπαίθρια «Σύγχρονη Γλυπτική» στο Ωδείο Αθηνών και στην ομαδική «11 γλύπτες-Μητρότητα και Παιδί» στη Δημοτική Πινακοθήκη Αθηνών.

Αγοράζεται το έργο του «Ο Άνθρωπος και το Πουλί» από το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Ι. Βορρές – Παιανία.

Ξεκινά συνεργασία με την «Γκαλερί Ζυγός».

Ατομική έκθεση στην «Γκαλερί Ζυγός».                                                                                                       

Μνημείο των Κρεμασμένων στην Τρίπολη (1986)

Έγραψαν μεταξύ των άλλων:

«…πολυφωνική όπως αναφέραμε η γλυπτική του Μουστάκα επεκτείνεται με ενέργεια και πληρότητα και στο λυρικό χώρο της ευσυγκίνητης ψυχής. Οι ερωτικές θεματογραφίες ξεκινούν να μορφοποιούν τη χθόνια μυστηριακή έλξη των Όντων, όπως το γεωμετρικό μεγάλο έργο του κήπου του και φτάνουν ως την εξειδικευμένη αγάπη, που ανάλαφρη κινείται επί πτερύγων ανέμων (πορτραίτο της γυναίκας του). Γενικά η γλυπτική του Μουστάκα καταγγέλλει την «κινδυνεύουσα» ζωή και μαζί τη δική του συμπαράσταση στον άνθρωπο της κάθε γης...»

ΝΙΚΟΣ ΑΛΕΞΙΟΥ

«Μνημείο Πεσόντων Αεροπόρων» στην Τανάγρα (1988) λίγο πριν ολοκληρωθεί ο γύρω χώρος                                                                                        Κριτικός Τέχνης

Ριζοσπάστης, 1978

 «…Η τέχνη του Μουστάκα δεν θεάται παθητικά τον κόσμο, είναι μια τέχνη βασανισμένη και βαθυστόχαστα στοχαστική. Για να γίνει νοητή προϋποθέτει από τη μεριά του θεατή, πλήρη εγρήγορση και συμμετοχή στο ιστορικό γίγνεσθαι – ανάλογη μ΄αυτήν του δημιουργού. Είτε πρόκειται για μνημειακές συνθέσεις, είτε για αναγωγές στη σφαίρα του καθαρού στοχασμού…».

Β. ΜΟΥΝΔΡΕΑ

Κριτικός Τέχνης

Συλλέκτης, 1978

Μνημείο Πεσόντων στην Παλλήνη, 1980 χαλκός 3.00 χ 1.00 χ 0.50

Pages