1967

Δουλεύει το «Βαγόνι» 3η μελέτη, με σφυρήλατο σίδερο. Πενήντα τρείς ανθρώπινες φιγούρες, στριμωγμένες σ΄ένα φορτίο θανάτου. Το κουβαλά στη μνήμη του από την Κατοχή.

Ο Μουστάκας είναι από τους πρώτους στην Ελλάδα που δουλεύει πολύμορφες συνθέσεις. Συμμετέχει στην 9η Πανελλήνια, στην ¨Γκαλερί Διογένης» και στην Ελληνοαμερικανική Ένωση με το έργο «Νίκη» σε υλικό P.V.C.

Με την Αμερικανίδα ηθοποιό Έλινορ Πάρκερ. Είχε αναζητήσει τον Μουστάκα και ήρθε στο στούντιο μαζί με τον σύζυγό της τον θεατρικό παραγωγό Εντουαρτ Χιρστ. Εδώ το πορτραίτο της στο γύψο - δύο όψεις.

 

 

  

1. «Ορφέας κι Ευριδίκη» (δεύτερη πολύμορφη σύνθεση στο ίδιο θέμα) Χαλκός, 0.66X0.60X0.36 (1968)

Παρουσιάστηκε στην ατομική του έκθεση στο «Duke Art Museum» North Carolina ΗΠΑ και παρέμεινε εκεί.

2. «Ορφέας κι Ευριδίκη» άλλη όψη

 

Ταξιδεύει στην Ελβετία, Γερμανία, Ολλανδία.

«Μελετώ όσο μπορώ από κοντά τους μεγάλους της εποχής μας. Προσπαθώ να διακρίνω τις συνθήκες δημιουργίας έργων σύμφωνα με τον τρόπο, τα ήθη, τα έθιμα της κάθε χώρας. Εκφράζει τις ανάγκες του ανθρώπου  και των οραμάτων του. Σε βάθος η παρουσία του δημιουργού διαμέσου της ύλης, καθώς δονεί το θεατή, αναζητά το διάλογο ή αφήνονται δημιούργημα και δημιουργός στο χώρο-χρόνο σε μια «αυτονομία». Διακονούμε στη θεία λειτουργία του Σύμπαντος έχοντας ή όχι επικοινωνία. Ωστόσο με έναν τέτοιο διάλογο η ζωή μας ομορφαίνει, χορταίνει η σιωπή του δημιουργού».

 

1968

Α΄Βραβείο γλυπτικής στη Biennale Αλεξάνδρειας Αιγύπτου. Η σειρά των έργων, με τη μέθοδο του χαμένου κεριού, του δίνουν αυτήν την επιτυχία.

Α΄Βραβείο στο Διαγωνισμό «Καπετάν Μιχάλης Κόρακας» στη Κρήτη, το φιλοτεχνεί.

   

1. Μόλις στημένος ο Καπετάν Μιχάλης Κόρακας (ύψος 3 μέτρα) μπροστά στη Χανιόπορτα στο Ηράκλειο – Κρήτη

2. Η μέρα των Εγκαινίων. Δεξιά ο Β. Μουστάκας και η Ζωή Σαβίνα

 

Ταξιδεύει στην Ιταλία και Γαλλία.

Είναι πάντα ανικανοποίητος και απομονωμένος από τα κυκλώματα. Αυτήν την περίοδο πειραματίζεται σφυρηλατώντας μικρά τρίγωνα ανοξείδωτης λαμαρίνας. Δουλεύει ένα ερωτικό θέμα «Το Φιλί» και το «Ίκαρος».

 

«…Τα χυτήρια κοστίζουν. Ωστόσο ξυπνά πάλι το παλιό μεράκι, επάνω στο αμόνι η πλαστική με το γουβόσφυρο. Όσο για τα «θέματα», είναι πάντα η αφορμή και τίποτα άλλο. Δεν είναι το κέντρο βάρους της τέχνης. Απλά, η έννοιά τους λειτουργεί διαχρονικά και βέβαια η ικανότητα του δημιουργού να το σχολιάζει με τα μέσα της τέχνης του. Ενυπάρχει μέσα στις συνθέσεις μου ένας ενεργός πυρήνας που εκπέμπει.  Υλοποιώ τις αξίες της ζωής σε ήθος και αισθητική. Έξω, ωστόσο από τη συνειδητοποίηση του « κηρύγματος» αν θέλετε, που έρχεται στην επιφάνεια. Μια αφορμή ενεργοποίησης συναισθημάτων και ενός βαθύτερου στοχασμού του «εγώ» με την ύλη. Τελικά δημιουργείς στοχασμό στο χώρο, τρισδιάστατο. Οι μορφές εμπεριέχουν την αρχική διάσταση του χώρου και του χρόνου. Εγώ δέχομαι τους κραδασμούς».

 

 

 

«Ίκαρος» Σφυρήλατο σίδερο 3.30 Χ 1.23 Χ 0.90 (1967)

 

1969

Συμμετέχει στην 10η Biennale Sao Paolo-Βραζιλία, με τον «Ίκαρο» και τη «Σαρκοφάγο».

Φιλοτεχνεί τον Ανδριάντα του Χριστοδουλάκη σε μάρμαρο, στο «Χριστοδουλάκειο Ίδρυμα» - Αθήνα.

Συμμετέχει σε ομαδική στην «Γκαλερί Διογένης». Ξένοι επισκέπτες ξεχωρίζουν τη δουλειά του, ζητούν να τον γνωρίσουν, επισκέπτονται το εργαστήρι, της οδού Κορινθίας στο πατρικό σπίτι. Η ξεχωριστή φιλία με τον W. H. Poteat, συγγραφέα και επίτιμο Διδάκτορα της Φιλοσοφία των Θρησκειών στο Duke University, άρχισε έτσι. Αυτός οργανώνει την ατομική του έκθεση στις ΗΠΑ.

 

Pages