1960 - 1964

Παίρνει Κρατική Υποτροφία για τρία χρόνια στην Ιταλία από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών Ελλάδας.

  

1. Φλωρεντία

2. Φλωρεντία στο σκοπευτήριο

Παντρεύεται τη Ζωή και φεύγουν για τη Φλωρεντία. Στην Ακαδημία Καλών Τεχνών μετεκπαιδεύεται στη χαρακτική, διακοσμητική, με δασκάλους τον Berti το γλύπτη του Πάπα-Ιωάννη και το γλύπτη Albano. Στα εργαστήρια της χαρακτικής διδάσκει ο Vianni και στο καλλιτεχνικό χυτήριο του Comintatore Bruno Bearzi παρακολουθεί την τέχνη της χαλκοχυτικής. Συμμετέχει σε ομαδικές στη «Galleria Gai» και στην «Galleria Martelli».

Εκθέτει με τους, De Kiriko, Rosai, Sofitsi, Sassu, Tozi, Gutuso.

Παίρνει το Βραβείο «Grurro Donatello» σε έκθεση ζωγραφικής.

Πρώτη Ατομική στη Φλωρεντία στη «Galleria Martelli».

Η Almina Douati Fusi γράφει: «Ο Μουστάκας έχει σταθερές βάσεις σπουδής που του επιτρέπουν να δημιουργήσει σήμερα έργα δυνατά και σημαντικά.»

Galleria “Martelli” Ατομική έκθεση στην Φλωρεντία –Ιταλία.

Έχει ξεκινήσει τις συνθέσεις με τη μέθοδο του χαμένου κεριού, καθώς και την πρώτη μελέτη για το «Βαγόνι-Σαρκοφάγος».

 

Galleria “Martelli” Ατομική έκθεση στην Φλωρεντία –Ιταλία

 

Συνεργάζεται με τον αρχιτέκτονα Walter Gropius για τα διακοσμητικά ανάγλυφα του Πανεπιστημίου της Βαγδάτης.

Ταξιδεύει σε άλλες της Ιταλίας. Επισκέπτεται Μουσεία, Παλάτια, Μνημεία, εκκλησίες, παρακολουθεί μεγάλες εκθέσεις.

Θεωρεί τον Donatello αρχαϊκό Ιταλό γλύπτη. Γοητεύεται από τους Αναγεννησιακούς και τους νεώτερους, A. Martini, M. Rosso, M. Marini, Manzu, Facini. Επισκέπτεται τη «Βiennale ‘62» στη Βενετία κι εντυπωσιάζεται από τον Ισπανό Σερράνο, τον Ελβετό Τζιακομέτι, τον Έλληνα Καπράλο.

Σ ΄αυτό το σημείο επανεξετάζει την πορεία του. Βλέπει με έκπληξη ότι τα έργα του έχουν σχέση με τη δουλειά του Τζιακομέτι. Τα καταστρέφει όλα.

         

1. "Αναπαυόμενη" γύψος 0.40 x 0.17

2. "Φιγούρες" γύψος - ύψος 0.50

3. "Άλογο", χαλκός 0.50 x 0.40

4. "Χορός" γύψος, 0.70 x 0.80

5. "Εσταυρωμένος" 0.50 x 0.25

 

«Τότε άρχισαν να με πολιορκούν οι μνήμες μου. Και σαν ξίφος να με τρυπάνε από παντού. Για ένα δύο μήνες δεν μπορούσα να κοιμηθώ μέρα νύχτα.  Η Ζωή μου παραστάθηκε, φύλακας-άγγελος. Σιγά, σιγά και με το ένστικτο άρχισα να δίνω σάρκα και οστά από τις μνήμες μου. Όσο πιο ελεύθερα μπορούσα, εκφράζοντας την αλήθεια μου».

 

Κάνουν παρέα με άλλους καλλιτέχνες υποτρόφους, τον Καλαμάρα, Πολυκράτη, τον Τζομπανάκη και όσους από το Παρίσι επισκέπτονται τη Φλωρεντία.

Αγοράζεται έργο του για το Nelson Atkins Museum στο Κάνσας Σίτυ–ΗΠΑ.

Στη Φλωρεντία η Ζωή γεννάει τον πρώτο τους γιο, Ιωάννη. 

 

 

Βενετία, με τον Καπράλο (και τα γλυπτά του) στη Μπιενάλε

«Η έγκυος γυναίκα μου με σταμάτησε και με έκανε να σκεφτώ. Απ’ τη στιγμή που την είδα εγκυμονούσα συνειδητοποίησα τη θεία αποστολή της Γυναίκας. Από τότε άρχισα να φτιάχνω γυναίκες εγκυμονούσες. Οι κραδασμοί που έλαβα με οδήγησαν σε πλήθος εγκύων γυναικών. Μοναχικές φιγούρες ή ανάμεσα σε συνθέσεις. Με παραπέμπουν σ’ ένα χάδι ελπιδοφόρο προς την ανθρωπότητα. Παραμένω ρεαλιστής με μια πάρα πολύ πλατιά έννοια». 

 

 

Βενετία στο Μουσείο Γκουγκενχάιμ

 

Επιστρέφουν στην Αθήνα - Συμμετέχει στην 7η Πανελλήνια Έκθεση, με τα έργα «Χιροσίμα», «Αποκαθήλωση», «Πορτραίτο».

        

1. "Χιροσίμα" (1961) χαλκός 0.50x 0.31x0.17

2. "Aποκαθήλωση" (1961) χαλκός 041x0.28x0.17

3. Πορτραίτο της Ζωής – χαλκός. Αγοράστηκε από το Υπουργείο Παιδείας.

 

Παίρνει Α΄ Βραβείο σε διαγωνισμό για το Μνημείο «Ευτυχία Καλύβα». Στη δεκαετία του ΄80 ο Νομάρχης με διαταγή ξηλώνει το Μνημείο και το πετάει στα μπάζα σε προαύλιο σχολείου, γιατί όπως είπε: «Το Μνημείο δηλώνει εποχή διχασμού». Το έργο παρίστανε την «Ευτυχία Καλύβα» να οδηγεί τα δύο μικρά αδέλφια της. 

Η ιστορία: η Ε. Καλύβα ήθελε να παραδώσει τα αδέλφια της στον κοντινό στρατώνα, για να αποφύγει το παιδομάζωμα από αντάρτικες ομάδες και την οδήγησή τους στο Ανατολικό Μπλοκ. Στο δρόμο δεν άντεξε το χιόνι. Αφού σκέπασε με το σώμα της τα δυο μικρά  σώζοντάς τα, αυτή πάγωσε και πέθανε. Ήταν 19 ετών.

Παίρνει το Γ΄ Βραβείο στο διαγωνισμό «Ελευθέριος Βενιζέλος» στη Θεσσαλονίκη. 

Δουλεύει συνθέσεις, σε ξύλο και γύψο με λινάτσα, χυτεύει μικρά γλυπτά.

Η Ζωή γεννά το δεύτερο παιδί της, την Ελένη.

 

1. Με τον Πρωθυπουργό Κων. Καραμανλή. Τον συγχαίρει για το έργο του «Ανθρώπινο Σύμβολο»

2. Ο δάσκαλός του Μιχάλης Τόμπρος - Ακαδημαϊκός.

 

Pages